Vanmiddag hebben we de opnamen gemaakt voor onze allereerste promotiefilm. Stef en Lobke, beide student aan het Grafisch Lyceum Rotterdam kwamen met een heleboel apparatuur naar de Bouwschuur, die in no-time werd omgebouwd tot een heuse filmstudio, met twee knotsen van camera’s, een fors uitgevallen lamp op statief en een ingenieus kastje om het geluid goed te kunnen vangen.
Als eerste neemt Erica Hillebrink plaats op de bank. Zij vertelt over de workshop voor schrijvers die ze in samenwerking met Stichting Mooi gaat verzorgen en wat je daarvan kunt opsteken.
Dan is het de beurt aan Wim de Vreede. Hij wilde een levensboek enerzijds om dit te kunnen delen met zijn dochter en kleinkinderen. Maar ook omdat de wijkverpleging hem had aangeraden om al die prachtige verhalen eens vast te laten leggen. Hij is heel erg blij met zijn levensboek en vertelt over de nieuwe inzichten die het hem heeft gegeven.
Als Ad Jansen op de bank plaatsneemt, gaat het over hoe je als schrijver een band opbouwt met jouw verteller. Als dat goed zit, dan komt het verhaal meestal vanzelf. En als dat niet het geval is, dan kom je met nieuwsgierigheid en een heleboel tact en inlevingsvermogen een heel eind.
Je ziet het niet aan haar, maar Anna Harteveld is al 85. Ze is nog maar net begonnen met vertellen, maar ze wilde al heel lang een levensboek. Ze was er zelfs al aan begonnen. Maar om de een of andere reden kwam ze er niet verder mee. Nu werkt ze samen met een schrijfster van UVV en daar heeft ze heel veel vertrouwen in. Ze vindt het belangrijk om alle facetten van haar leven, dus niet alleen de leuke dingen, in het boek te hebben. De klik met de schrijfster is bijna voelbaar. Ze praat vol enthousiasme en heeft er duidelijk plezier in. En dat plezier gunt ze ook andere ouderen.
Tot slot krijgen we Ankie van der Valk voor de camera. Zij vertelt waarom het zo belangrijk is om mensen aan een levensboek te kunnen helpen, over de chemie die er moet zijn tussen verteller en schrijver en hoe zij zo’n match maakt.
Onze cameraploeg geeft aan dat alles er prima op staat. We zijn allemaal heel erg benieuwd naar het eindresultaat, maar daar moeten we dus nog even op wachten. Stef en Lobke gaan de komende weken werken aan de montage. We hebben uiteraard veel meer film opgenomen dat we in het eindresultaat kunnen gebruiken. Het wordt dus selecteren, volgorde bepalen, knippen en plakken…
We spreken af om als de film klaar is – dat zal ergens medio februari zijn – nog een keer bij elkaar te komen voor de ‘premiere’.