De UVV fanclub

Het klinkt misschien een beetje arrogant, maar … dat we goed bezig zijn, dat wisten we al een tijdje. We horen het bijna dagelijks van ouderen, die ons bellen om te vertellen hoe blij ze met ons zijn. De wethouder laat ook geen gelegenheid voorbij gaan zonder te zeggen hoe belangrijk vrijwilligerswerk is voor de maatschappij. En ook de professionele zorgverleners zijn blij met ons. Dat merken we in het ziekenhuis of orthopedisch centrum. Maar ook bij de Boodschappendienst en het Begeleid Vervoer hebben we regelmatig contact met praktijk- ondersteuners en verpleegkundigen. En zonder uitzondering zijn ze positief over vrijwilligerswerk in het algemeen en UVV in het bijzonder.

Toch was ik wel benieuwd naar de visie van Marjon de Langen en Laura Booij op het vrijwilligerswerk van UVV. Marjon is coördinator van Ontmoetingscentrum Buytenthuis en Laura is daar activiteitencoach. Ze bieden in het Ontmoetingscentrum passende begeleiding en ondersteuning aan mensen met dementie en diens mantelzorger. Wij brachten daar met Begeleid Vervoer af en toe mensen naar toe en haalden ze dan ’s-Middags weer op om ze weer thuis te brengen.

Sinds kort hebben we ook een dienst Busvervoer. Daarmee halen we niet één bezoeker van het Ontmoetingscentrum op, maar gelijk een stuk of zes. En die gaan dan allemaal rond half vier weer met de bus terug naar huis. Voorheen werden deze mensen ook met een bus opgehaald, maar de oplossing die wij nu met vrijwilligers kunnen bieden is wel veel beter, aldus de beide dames.

Dat komt voornamelijk omdat er niet alleen een chauffeur is voor de bus maar ook een begeleider vanuit het Ontmoetingscentrum, dat heeft veel voordelen. De begeleider kan de passagier zowel in de ochtend als in de middag begeleiden van en naar de voordeur en weet daardoor vrijwel zeker dat de passagier goed van huis gaat of goed thuis komt. Terwijl de begeleider de passagier van of naar de voordeur begeleidt, blijft  de chauffeur met mede passagiers in de bus. Op deze manier blijven de passagiers niet alleen en ontstaan er geen onveilige situaties. 

Een bijkomend voordeel is het vaste rooster. Mensen wennen aan een bekend gezicht.

In de nieuwe opzet kan ook beter worden gereageerd op onverwachte gebeurtenissen. Als een mantelzorger of thuiszorgmedewerker tijdig aangeeft dat iemand iets verlaat is kan de route aangepast worden. De persoon kan dan bijvoorbeeld niet als eerste maar als laatste opgehaald worden.  De medewerkers van Buytenthuis merken dat de mensen veel rustiger zijn bij binnenkomst. Vaste begeleiding, bekende gezichten en op vaste tijden opgehaald en thuis gebracht worden geeft zowel bij bezoekers als bij mantelzorgers rust. De chauffeur drinkt ‘s-morgens meestal nog even een kopje koffie mee en wordt dan door alle bezoekers uitgezwaaid als hij naar huis gaat.

Marjon en Laura zijn het roerend met elkaar eens, dat ze niet zonder vrijwilligers kunnen. Ze zien het werk dat deze mensen verrichten dan ook echt als een verlengstuk van de professional. En er is meer: vrijwilligerswerk helpt niet alleen de professional en de cliënten maar is ook goed voor degene die het doet. Soms om te blijven participeren in de maatschappij, soms als opstapje naar een betaalde baan. De waardering die het vrijwilligerswerk met zich meebrengt is onbetaalbaar en niet met juiste woorden te omschrijven.  Hoe dan ook: Marjon en Laura zijn absoluut lid van onze fanclub! Ze zwaaien nog net niet met vlaggetjes, maar dat kan niet lang meer duren 😊.

Ook in het Ontmoetingscentrum zijn een aantal vrijwilligers werkzaam. Die helpen met de koffie, spelen een spelletje of maken een wandeling met bezoekers. Er zijn vrijwilligers die af en toe langskomen om muziek te maken en er zijn vrijwilligers die het leuk vindt om soep te maken. De bezoekers zijn er dol op. Deze vrijwilligers zijn overigens niet van UVV, maar Marjon en Laura zijn er uiteraard net zo blij mee.

En ze kunnen het weten, want ze hebben allebei meer dan 20 jaar professionele ervaring. Zelf doen ze ook vrijwilligerswerk. Marjon woont niet in Zoetermeer, maar is wel collectant voor Alzheimer Nederland, ze zit in de OR van de basisschool van haar kinderen en helpt af en toe in de kantine van de plaatselijke voetbalclub. Laura, die wel in Zoetermeer woont, heeft zich aangemeld bij het Gilde SamenSterker en komt ons helpen bij het samenstellen en onderhouden van de Sociale Kaart.

Marjon en Laura hebben elk hun eigen taak in het Ontmoetingscentrum. Maar ze doen ook dingen samen. Zo is Laura het aanspreekpunt voor het busvervoer als Marjon afwezig is. En zetten ze samen nieuwe projecten op.

Ook in het ontmoetingscentrum zelf zijn een stuk of zes vrijwilligers werkzaam. Die helpen met de koffie, spelen een spelletje of maken een wandeling met één van de bezoekers. Er zijn mensen die af en toe langskomen om muziek te maken en er is een vrijwilliger die het leuk vindt om soep te maken. De bezoekers zijn er dol op. De vrijwilligers, die in het ontmoetingscentrum werken, zijn overigens niet van UVV, maar Marjon en Laura zijn er net zo blij mee.

En ze kunnen het weten, want ze hebben allebei meer dan 20 jaar professionele ervaring. En zelf doen ze ook vrijwilligerswerk. Marjon woont niet in Zoetermeer, maar is in haar eigen woonplaats wel collectant voor de stichting Alzheimer Nederland, ze zit in de OR van de basisschool van haar kinderen en helpt af en toe in de kantine van de plaatselijke voetbalclub. Laura, die wel in Zoetermeer woont, heeft zich aangemeld bij het Gilde SamenSterker om te helpen bij het samenstellen en onderhouden van de Sociale Kaart.

Marjon en Laura hebben elk hun eigen taak in het ontmoetingscentrum. Maar ze doen ook dingen samen. Zo is Laura het aanspreekpunt voor het busvervoer als Marjon afwezig is. En ze zetten samen nieuwe projecten op.

Vanwege de vergrijzing moeten we er rekening mee houden dat er steeds meer ouderen zullen zijn. Daarmee neemt ook de hoeveelheid mensen met dementie toe. Net als de druk op de mantelzorgers.

De dames zien een probleem opdoemen, dat ze heel graag zouden willen tackelen: Mensen die te maken krijgen met dementie, kunnen vaak op het Ontmoetingscentrum worden opgevangen. Omdat dementie progressief verloopt, raken op een gegeven moment de mogelijkheden van het Ontmoetingscentrum uitgeput. Complexiteit van de hulpvraag neemt soms dermate toe dat er geen passende begeleiding en ondersteuning geboden kan worden of mensen kunnen door toenemende complexiteit niet meer functioneren binnen een groepssetting. Vaak is dan de enige oplossing opname in een verpleeghuis. Maar ja, die plekken liggen niet voor het oprapen. Vaak komt het er dan op neer dat mensen – als ze al geholpen kunnen worden – ergens in Verweggistan terecht gaan komen. En soms is dat voor de mantelzorger(s) een reden om de patiënt – ondanks dat het eigenlijk niet meer kan – toch thuis te houden. Tevens kiezen steeds meer mantelzorgers er bewust voor om de persoon met dementie -ondanks de complexiteit- thuis te laten blijven wonen, dit met hulp van verschillende zorgorganisaties aan huis.  In beide situatie zou het fijn zijn als er vrijwilligers waren, die de vaste mantelzorger zo af en toe zouden kunnen ontlasten..

En dan komt het hoge woord eruit: Of UVV daar brood in ziet…..
Ik kan natuurlijk niks beloven. In de eerste plaats omdat we hier eerst in het bestuur over van gedachten zouden moeten wisselen. Daar komt dan nog bij dat je het hebt over een enorme verantwoordelijkheid. Het gaat immers altijd om iemand die onberekenbaar gedrag kan vertonen.
En dat vraagt nogal wat van de vrijwilligers die daarmee geconfronteerd gaan worden. Maar we gaan het er wel over hebben in het bestuur. Wordt dus (misschien) vervolgd…..