Het zomerprogramma van de Community tegen Eenzaamheid is bedoeld om mensen met een beperkte sociale omgeving ook in de zomerperiode actief te houden. Als bestuurslid van UVV Zoetermeer ben ik dan vooral bezig met het regelen van allerlei zaken, zodat anderen vrijwilligerswerk kunnen doen. Ik bel de mensen die zich aanmelden voor een uitje in het kader van “Blij dat ik rij” en hoor ze uit over wat ze leuk zouden vinden. En dan zoek ik een vrijwilliger die de klant tijdens het uitje wil begeleiden en vervoeren. Dat is op zich al hartstikke leuk werk.
Maar dan krijg ik mevrouw T. aan de lijn. Ze is 80 jaar en – ondanks een kapotte knie – nog redelijk actief. Ze vertelt me dat ze met de Randstadrail nooit verder had durven rijden dan het station in haar wijk: Seghwaert. Ze vraagt zich af waar ze terecht zou komen als ze dat wèl zou doen. “Okee, dan hebben we dus een vrijwilliger nodig die met haar in die Randstadrail een rondje Zoetermeer zou willen maken”, denk ik nog. We babbelen wat verder. Ik vertel haar dat ik al 40 jaar niet met de Randstadrail heb gereden, dat il zelf erg moeilijk loop, maar met de fiets nog wel overal in Zoetermeer kom. En als Mevrouw T. dan zegt dat ze nog kan fietsen, hoef ik niet lang na te denken. We kunnen ook met de fiets op stap langs alle Randstadrail stations. Is dat wat? Mevrouw T. vindt het fantastisch en een afspraak is snel gemaakt.
Op 5 augustus sta ik voor haar deur en bel aan. Het is prachtig weer na een periode waarin het af en toe flink regende. We hebben gewoon mazzel. Ik loop met mevrouw T. naar de fietsenstalling waar haar fiets met speciale lage instap klaar staat en we gaan op weg.
Eerst laat ik haar zien waar de Randstadrail zich splitst. We volgen lijn 3 in de richting van station de Leidschewallen. Dit is nog min of meer bekend terrein voor mevrouw T. Ze wandelt en fietst hier wel eens. Dan steken we de Aziëweg over, langs het Lange Land Ziekenhuis, richting station De Leyens.
Vanaf kadelaan fietsen over de dijk richting Buytenwegh. Ze geniet enorm van het weidse landschap. Omdat mevrouw T. nu echt geen flauw idee meer heeft waar ze is, besluit ik met een grote boog om station Buytenwegh heen te fietsen en eerst met haar langs het Stadshart te fietsen. Dat kent ze en dat geeft weer wat vertrouwen terug. We rijden langs het voormalige ministerie en steken bij Centrum West over naar de Van Leeuwenhoeklaan. Via het Abdissenpad zitten we in no-time in Meerzicht. In het winkelcentrum houden we een pauze voor een bakkie koffie en we hebben nu ook even tijd om wat te praten. Ik laat haar op de kaart zien hoe we hier terecht zijn gekomen.
We vervolgen onze ‘Tour de Zoetermeer’ en rijden dwars door de Waterbuurt naar station Driemanspolder. Via de stations Delftsewallen en Dorp rijden we naar de Dorpsstraat en dan komen we langs de Dobbeplas weer aan de andere kant van het Stadhart uit. We fietsen verder richting DuMeelaan naar station Palenstein. Van daar is het nog maar een klein stukje terug naar Seghwaert.
In de fietsenstalling onder de Petuniatuin nemen we afscheid van elkaar. Mevrouw T. is heel erg blij met me. Ze heeft enorm van genoten van het uitje. Ze is echt niet de enige. Ik vond het zelf ook heel erg leuk om te doen.
Mevrouw T. heeft een vriendin die in Meerzicht woont. Ze wil haar graag een keer bezoeken, maar weet nog steeds niet hoe ze daar kan komen. Dat komt natuurlijk omdat we vandaag een flinke omweg hebben gemaakt langs alle randstadrailstations voordat we in Meerzicht kwamen. We spreken af dat we nog een keer een fietstochtje gaan maken, maar dan gaan we van Seghwaert rechtstreeks naar Meerzicht. Ik verheug me er nu al op. Helpen maakt je happy. Daar is geen woord van gelogen!
Ton Jense