Jaarverslag 2017 – Jopie de Jong is trots op haar werk

InhoudsopgaveVorig artikel: Voorwoord door de voorzitterVolgend artikel: Een bijzondere jongeman

Jopie de Jong is gastvrouw in het Lange Land Ziekenhuis. Elke maandagmiddag kun je haar vinden op de afdeling Cardiologie. Ze maakt dan een rondje over de afdeling en helpt patiënten door de bloemen van vers water te voorzien of een stukje fruit te schillen. Maar dat doet ze eigenlijk alleen maar om met de mensen in gesprek te kunnen komen. Want iedereen die in zo’n ziekenhuisbed belandt, is blij met een beetje afleiding. Jopie vertelt waarom ze ooit dit werk is gaan doen… 

Ze heeft het lang geleden van de andere kant meegemaakt. Haar eerste echtgenoot werd plotsklaps opgenomen in het ziekenhuis en overleed na een ziekbed van zeven maanden. Een erg verdrietige periode, die af en toe een klein beetje lichter werd, als een vrijwilliger de tijd nam voor een praatje…. 

Dat heeft voor Jopie zoveel betekend, dat ze – toen ze eenmaal alleen kwam te staan – besloot om zelf dat werk te gaan doen. Dat geeft haar zoveel voldoening dat ze dit uitstraalt. Hoe ze over haar werk praat en hoe ze dan uit haar ogen kijkt spreekt boekdelen. Als het aan Jopie lag zou ze dit werk wel elke dag willen doen, maar dat kan uiteraard niet met een nieuwe man waar ze weer heel gelukkig mee is en ook zijn er kinderen en kleinkinderen, die de nodige aandacht willen.   

Het jaar 2017 was voor Jopie een bijzonder jaar. Al in januari stelde haar dochter voor om op 26 april een dagje uit te gaan. Nou, dat vond Jopie wel leuk, maar misschien was 27 april wel een betere dag?
“Nee mam, we hebben nu al vrij genomen”. En dus bleef het uitje toch op 26 april staan. Haar dochter vroeg haar of ze zich wel een beetje mooi wilde aankleden. Nou dat was geen probleem. Ook als ze niet uitgaat ziet Jopie eruit om door een ringetje te halen. Jopie vertelt verder: “Ik was wel een beetje verbaasd toen ze me al om half negen kwamen halen. Misschien gaan we ver weg? Na een kopje koffie stapten we in de auto. Vanuit Meerzicht richting centrum. Maar in plaats van door de tunnel reden we ineens richting stadshart. Voor het Stadstheater moesten we uitstappen. En ik dacht nog aan een leuk theaterstuk. Het drong niet eens door dat de meeste theaterstukken niet in de ochtend worden gespeeld. Maar goed. We kwamen binnen… Rode loper… Veel mensen. Zie ik ineens mijn broer staan te filmen en een vriend van mijn dochter maakte foto’s  En niet veel later Anneke Kervezee, de coördinator van alle vrijwilligers in het Ziekenhuis en mijn collega’s. Wat moesten die nou hier? Dan zie ik al mijn kinderen en kleinkinderen ook opduiken. Ik viel van de ene verbazing in de andere, voordat het kwartje viel. Niet omdat ik dat zelf had uitgevogeld, maar omdat mijn dochter het in mijn oor fluisterde: Mam, je krijgt straks een lintje!”  

Nou dat lintje was uiteraard dik verdiend met meer dan 25 jaar vrijwilligerswerk. Niet alleen voor UVV, maar ook voor de kerk. En dus is Jopie nu “lid van de Orde van Oranje Nassau”.  Ze is er best wel verlegen van, maar ook blij en trots.  Maar het meest trots is Jopie nog op haar kleindochter van 13, die nu stage loopt in het ziekenhuis samen met haar oma.

Goed voorbeeld doet goed volgen! 

InhoudsopgaveVorig artikel: Voorwoord door de voorzitterVolgend artikel: Een bijzondere jongeman