Jaarverslag 2017 – Ontmoeting met een bijzondere jongeman 

Toen ik een paar maanden geleden aan deze job begon heb ik mezelf voorgenomen om even een snel rondje langs alle activiteiten te doen. Nou, daar is nog niet zo vreselijk veel van terechtgekomen vrees ik. Bestuurslid worden van UVV Zoetermeer slokt best wel wat tijd op. Maar het is ook heel leuk, dus als het aan mij ligt blijf ik dat doen.
Die bezoekjes aan de activiteiten zijn zeker niet van de baan, maar het gaat wel wat langer duren dan mij oorspronkelijk voor ogen stond. 

En zo af en toe lukt het dan wel om even een paar van onze vrijwilligers op te zoeken. Zo ben ik onlangs eens op een willekeurige woensdagmiddag een kijkje gaan nemen in het Lange Land Ziekenhuis bij de hostessbalie. 

Als ik aankom staat er niemand achter de balie. Maar al snel heb ik in de gaten wat hier aan de hand is. Mensen die vaker in het Ziekenhuis komen, weten het wel. De hostessbalie is een beetje verstopt achter het trappenhuis. Als je daar gaat staan, kun je niet zien wat er in de hal gebeurt en bezoekers kunnen jou ook niet zien. En dus houdt de host of hostess de gebeurtenissen in de hal van het Ziekenhuis vanaf een andere plek in de gaten. Vandaag zijn er twee van onze vrijwilligers aan het werk: Willy en Sepehr. 

Willy is al heel lang vrijwilliger. Zo was ze ooit gastvrouw in het ziekenhuis, totdat daar geen werk meer was. Daarna is ze even weggeweest bij UVV, maar nu is ze weer terug als hostess. En dat is – ondanks de minder gunstige plek van de balie – toch wel heel dankbaar werk.   

Sinds kort werkt ze op de woensdagmiddagen samen met Sepehr. In contrast met de meeste van onze vrijwilligers is Sepehr geen 55+, maar een jongeman van nog geen twintig. Als bestuur zijn we al een poosje aan het nadenken over hoe we ons vrijwilligersbestand kunnen verjongen. En dus ben ik erg benieuwd naar zijn motivatie. 

Sepehr is geboren in Afghanistan, maar kon daar, zoals veel van zijn landgenoten niet blijven. Samen met zijn vader, moeder en twee zussen ontvluchtte hij als 11 jarig jochie deze extreem gevaarlijke omgeving, om uiteindelijk in Nederland een nieuw bestaan te kunnen opbouwen. Nu is hij 18 jaar, volgt een VWO-opleiding op het Oranje Nassau College en zit in z’n vijfde jaar. Sepehr heeft ook een baan: Elk weekend werkt hij in de horeca, waar hij lekkere broodjes klaarmaakt voor de gasten. Hij is maatschappelijk betrokken en daarom actief in de politiek bij Zoetermeer Vooruit. In die rol probeert hij jongeren te betrekken bij wat in feite hun eigen toekomst is.

Maar ook oudere mensen hebben zijn sympathie. Zij hebben er immers voor gezorgd, dat wij het nu zo goed hebben. En daarom wil hij er op z’n minst aan bijdragen zij nu goed verzorgd worden. Dat blijkt dan ook de voornaamste reden dat hij zich als vrijwilliger heeft aangemeld bij UVV Zoetermeer. Elke woensdagmiddag kun je hem vinden in de buurt van de hostessbalie in het Lange Land Ziekenhuis. Samen met zijn collega Willy zorgt hij ervoor dat bezoekers en patiënten hun weg binnen het Ziekenhuis kunnen vinden. Soms door de weg te wijzen en soms door ze (al dan niet in een rolstoel) er heen te brengen. Als mensen dat willen bellen ze een taxi voor de reis terug naar huis. En als er even geen vragen zijn, dan maken ze wel een praatje met wachtende mensen in de hal. 

Hij vindt het heel leuk werk en leert er veel van. Naast de hostessbalie is Sepehr in het weekend ook beschikbaar als reserve voor de Spoed Eisende Hulp (SEH) in het ziekenhuis. Vaak moeten mensen die met de patiënt zijn meegereisd uren wachten. Samen met een collega zorgt hij dan dat er een kopje koffie of thee is en tussen de middag een boterham. 

Een concreet beeld over zijn eigen toekomst heeft Sepehr nog niet. Hij wil na het VWO in elk geval wel verder studeren. Hij denkt aan een universitaire opleiding in medische of technische richting. Hij heeft nog even de tijd om een keuze te maken. Hoe dan ook: Ik weet zeker dat hem dat gaat lukken. Deze jongen weet van aanpakken! 

Ton Jense
Coördinator Communicatie