Het is zaterdag 30 november 2019, half één ín de middag. Plaats
van handeling: De Zoetelaar. Eén voor één komen ze binnen: de chauffeurs en chauffeuses
van Begeleid Vervoer. Ze komen elkaar wel vaker tegen, meestal in of om het
ziekenhuis. Maar dit keer valt er helemaal niemand te vervoeren. Het is ook
zeker geen toeval, want Sjannie heeft het allemaal zo gepland. Plannen doet ze
het hele jaar door, dus ze is er erg goed in. Het plannen van een gezellige
lunch met alle vrijwilligers van Begeleid Vervoer is voor haar dus een eitje. Vandaag
hoeft er niks gepland te worden. We gaan gewoon gezellig lunchen. Twee lange
tafels staan klaar en als iedereen een plekje heeft gevonden, komen de dames van
de Zoetelaar rond met de soep. Er is keuze uit tomaten- of pompoensoep.
Wat veel chauffeurs opvalt is dat we dit keer met zo veel zijn. Liefst 22
vrijwilligers hebben gehoor gegeven aan de oproep van Sjannie. En dat zijn ze
nog lang niet allemaal. De complete lijst bestaat – inclusief de reserves – uit
meer dan 30 personen. En we zullen – als
de groei in dit tempo doorgaat – nog meer vrijwilligers moeten werven de
komende tijd.
Niet heel lang geleden bestond de groep nog uit 11 personen. En dat klopt helemaal. Het aantal ritten is in twee jaar tijd meer dan verdrievoudigd. We hebben dus een flink aantal nieuwe chauffeurs en chauffeuses aangetrokken. Met z’n allen zijn we inmiddels goed voor meer dan 300 ritten per maand. In 2019 hebben we inmiddels ruim 3.000 ritten gereden (of nog gepland staan).
Na de soep is het tijd voor de broodjes. We krijgen ze op een leuk plankje aangereikt. Er is voor elk wat wils: Wit of bruin, koffie, thee, melk en karnemelk. Kaas met tomaat, vis, stokjes met saté en zelfgemaakte chips. Het is allemaal heel lekker.
Dan wordt het tijd om Sjannie eens in het zonnetje te zetten. Het bestuur had al een paar keer het plan om haar waardering voor het vele werk dat ze verzet te tonen. Maar Sjannie komt niet op de bijeenkomsten die zich daarvoor lenen. Maar hier kon ze niet wegblijven. En dus werd de kans met beide handen aangegrepen. Met een fraai bloemstuk hebben we haar bedankt voor haar tomeloze inzet in de afgelopen jaren en de jaren die nog komen. Want Sjannie stopt er natuurlijk niet mee. Het is haar lust en haar leven. Wel gaat ze het de komende tijd iets rustiger aan doen. Ze krijgt af en toe een dagje vrijaf en wordt dan vervangen door Nel, die het kunstje nog van haar gaat leren.
Behalve de bloemen is er ook het welgemeende applaus van alle aanwezigen. Het is dan ook dik en dik verdiend.
