Al weer een paar jaar is ons jaarverslag een mix van verhalen uit onze vrijwilligerspraktijk en een feitelijke opsomming van de gang van zaken in de diverse projecten en hoe we er als vrijwilligersstichting financieel en bestuurlijk voor staan. Ook dit jaar bevat dit jaarverslag weer bij vrijwilligers opgetekende ervaringen en soms ook, via een interview van iemand buiten onze organisatie, hoe er tegen ons vrijwilligerswerk wordt aangekeken.
Wat een bijzonder jaar is het toch geweest en dat voor het tweede jaar op rij. Een jaar, waarin het Coronavirus ons persoonlijk leven beheerste en natuurlijk ook zijn weerslag had op ons vrijwilligerswerk. We zijn het jaar begonnen en geëindigd met een lockdown-periode. Daar tussen in werden we heen en weer geslingerd tussen hoop op meer vrijheden door vaccinaties, booster en testen en vrees voor beperkingen door opvolgende besmettingsgolven met elkaar steeds opvolgende varianten van het virus. Het coronavirus was nooit weg en de door de regering, afhankelijk van de besmettingsgraad, afgekondigde maatregelen bepaalden wat we als burgers nog wel en niet konden doen.
Dat was voor ons vrijwilligerswerk uiteraard niet anders. Waar dat verantwoord mogelijk was zijn vrijwilligersactiviteiten, soms in aangepaste vorm, het gehele jaar doorgegaan. Voor een aantal projecten gold dat die in de loop van het jaar weer zijn opgestart en met horten en stoten konden worden uitgevoerd, maar uiteindelijk aan het einde van het jaar weer zijn stil gevallen. Voor een klein deel was uitvoering helemaal niet mogelijk. De coronaregels veroorzaakten ook dat het steeds passen en meten was om met groepen vrijwilligers bij elkaar te komen.
Helaas is dat vaak om de al aangeven reden niet gelukt. Waar we normaliter aan het einde van het jaar per project in teamverband bij elkaar komen voor een gezellig samenzijn kon dat maar ten dele doorgaan en is een aantal al geplande of nog voorgenomen bijeenkomsten noodgedwongen gecanceld. Alhoewel we dat als bestuur hebben geprobeerd te compenseren met het bezorgen van een klein kerstpakket in december, vinden we dat toch ontzettend jammer. Er gaat wat ons betreft niets boven persoonlijk contact.
Het is in onze ogen voor het teamgevoel belangrijk dat vrijwilligers elkaar binnen een project informeel in een andere omgeving onder het genot van een borreltje en een hapje ontmoeten. Waar we dat voor een deel dus noodgedwongen hebben moeten overslaan, hebben we ons als bestuur stellig voorgenomen dat, zodra dat mogelijk is, in te halen. We mikken vooralsnog op het voorjaar van 2022.
Ondanks alle hiervoor geschetste hindernissen kijken we als bestuur toch vooral trots terug op wat er dit jaar allemaal wèl gedaan is: Het ten opzichte van 2020 weer stijgend aantal ritten dat binnen “begeleid vervoer” is gereden. Het grote aantal boodschappen dat binnen de boodschappendienst is gedaan. De fraaie boeken, die in ons project levensboeken zijn geschreven. De bezoeken, die in het kader van de projecten Telefooncirkels en Begeleiding na Opname aan oudere inwoners van Zoetermeer ondanks corona wel zijn gebracht. De activiteiten en de rolstoelwandelingen die voor en met bewoners in de tehuizen in de periode dat deze open waren met inzet van onze vrijwilligers weer door konden gaan. Datzelfde geldt ook voor de open tafel en de crea-soos-activiteiten in de dienstencentra. En last but not least de werkzaamheden, die onze vrijwilligers in het LangeLand-ziekenhuis en het Orthopedisch centrum, onder vaak moeilijke omstandigheden, toch met veel verve hebben uitgevoerd.
Het stemt niet alleen trots, maar maakt ook duidelijk dat UVV Zoetermeer over een groot aantal zeer betrokken vrijwilligers kan beschikken. Daarbij is het niet alleen fijn om vrijwilligers te hebben die al vele, soms tientallen, jaren aan onze vrijwilligersstichting zijn verbonden, maar ook te zien dat we jonge vrijwilligers binnen onze gelederen hebben mogen verwelkomen, die zich ondanks een soms lastige combi met werk en gezin, maatschappelijk betrokken voelen en zich willen inzetten voor andere inwoners van Zoetermeer.
Waar vrijwilligers noodgedwongen niet aan de slag konden zijn we blij dat ze UVV wel trouw zijn gebleven en samen met hen kijken we uit naar het moment, waarop hun vrijwilligerswerk weer veilig hervat kan worden
In ieder geval wil ik namens het voltallige bestuur al onze vrijwilligers hartelijk danken voor hun beschikbaarheid en fantastische inzet. Ik heb het al vaker gezegd. Het is onmiskenbaar dat onze inzet van grote betekenis is voor medebewoners van onze stad, die onze hulp en aandacht behoeven. Ik hoor het regelmatig terug, rechtstreeks van cliënten, maar ook van huisartsen, praktijk- en wijkverpleegkundigen, bestuurders van instellingen en van ons stadsbestuur. Wij zijn niet meer weg te denken. Daarom grote hulde aan jullie allen.
Ik maak op deze plek ook even van de gelegenheid gebruik een speciaal woord van dank uit te spreken aan mijn medebestuursleden. Ik prijs me gelukkig de voorman te zijn van een stabiel, goed onderling samenwerkend bestuur. We moesten jammer genoeg dit jaar afscheid nemen van onze penningmeester Hans Otten, 
die na 6 jaar die functie te hebben vervuld naar Ede is verhuisd, maar konden ons vrijwel meteen weer versterken met Herman v.d. Kleij, die de rol van Hans heeft overgenomen. Met elkaar staan we niet alleen voor onze eigen organisatie, maar zijn we ook in staat ons partijtje mee te blazen in de stedelijke stuurgroep vrijwilligersondersteuning en Zoetermeer voor Elkaar.
Wat de toekomst van ons vrijwilligerswerk betreft zijn we, vooral ook door ieders inzet, vol vertrouwen. We zijn en blijven als vrijwilligers binnen onze samenleving keihard nodig. Dat betekent niet, al zouden we dat misschien graag willen, dat alles blijft, zoals het altijd was. Soms ontstaan er, zoals door Corona, ineens nieuwe behoeften, soms zijn er ontwikkelingen binnen het zorg en welzijnsveld die van invloed zijn op ons vrijwilligerswerk. Zo zijn bijvoorbeeld door de start van het nieuwe orthopedisch centrum de vrijwilligers van de loopschool van het LLZ-ziekenhuis in 2021 daar naar overgegaan. Ook de komst van inZet het afgelopen jaar als nieuwe organisatie voor de formele (WMO-zorg binnen Zoetermeer is zo’n ontwikkeling en deze zal mogelijk van invloed worden op samenwerkingsverbanden en invulling van het vrijwilligerswerk. Dit soort ontwikkelingen, soms juist ook met Corona als katalysator zullen blijven doorgaan en weer nieuwe kansen opleveren. Uitdagingen, die we samen met onze vrijwilligers graag zullen aangaan.
Namens het bestuur,
Piet Bots, voorzitter
